Combo Ride - Οίτη

Μετά από αρκετές αστικές και παραθαλάσσιες ποδηλατικές βόλτες, επιτέλους, το Combo Ride διοργάνωσε και μία ορεινή βόλτα για ποδήλατα mountain και trekking. Μάλιστα αυτή προγραμματίστηκε να γίνει σε ένα από τα πιο όμορφα βουνά της χώρας μας ιδανικό για χωμάτινες ποδηλατικές διαδρομές, στην Οίτη. Αυτή ήταν η ευκαιρία που δεν ήθελα με τίποτα να χάσω, και έτσι έκανα νωρίς κράτηση για εμένα αλλά και για τον φίλο Μπάμπη που άκουσε με ενθουσιασμό τον προορισμό της βόλτας.

Έτσι, νωρίς την Κυριακή το πρωί της ίδιας εβδομάδας βρισκόμασταν στο Ρουφ και φορτώναμε τα ποδήλατά μας στο ειδικό τρέϊλερ του πούλμαν που θα μας πήγαινε στην Πυρά της Οίτης απ' όπου και θα ξεκινούσαμε την πορεία μας.

Η μέρα ξεκίνησε και είναι όμορφη

Το πούλμαν με το τρέϊλερ πριν το Μπράλο

Όμως, παρόλο που η προσέλευση όλων και η φόρτωση των ποδηλάτων δεν άργησε ιδιαίτερα και ξεκινήσαμε χωρίς πολλές καθυστερήσεις, αργήσαμε πάρα πολύ να φτάσουμε στον προορισμό μας καθώς ο οδηγός οδηγούσε πολύ αργά, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουμε να ποδηλατούμε στις 12 το μεσημέρι, με πολύ δυνατό ήλιο και σε δρόμο με πολύ μεγάλη κλίση. Ευτυχώς το τμήμα αυτό της διαδρομής ήταν για 4 περίπου χιλιόμετρα ενώ μετά η πορεία ήταν κατά πολύ ομαλότερη.

Ξεφορτώνοντας τα ποδήλατα

  

Ο Μπάμπης ετοιμάζεται

 

Στο σύνολο ήμασταν 50 ποδηλάτες

Έτοιμος για την ανάβαση

Μετά από την κοπιαστική ανηφορική πορεία η οποία ευτυχώς δεν κράτησε πολύ ώρα, φτάσαμε στα πρώτα υψίπεδα της Οίτης, ανοίγοντάς μας ένα μαγευτικό πλάνο προς την οροσειρά των Βαρδουσίων και της Γιώνας. Ήδη ο αέρας ήταν κατά πολύ δροσερότερος κάνοντας το πεταλάρισμα πιο ευχάριστο.

Αγναντεύοντας τα Βαρδούσια...

 

...στην θέση Πυρά του Ηρακλέους

 

Το σημείο που τέλειωσε η μεγάλη ανηφόρα

 

Τα καταφέραμε μέχρις εδώ

 

Ανάσες ξεκούρασης

 

Ίσως το επόμενο βουνό να είναι τα Βαρδούσια που φαίνονται στο βάθος!

Συνεχίσαμε την πορεία μας αρκετά πιο ήπια πλέον, διανύοντας τα πρώτα λιβάδια του βουνού χαρίζοντάς μας υπέροχες εικόνες.
Μετά από λίγη ώρα φτάσαμε στην περιοχή "Καταβόθρα", μία μεγάλη τρύπα στο πλάϊ ενός κάθετου βράχου μέσα στην οποία χύνονται τα νερά από την γύρω περιοχή. Η τρύπα λίγο μετά το άνοιγμα της εισόδου της είναι φραγμένη από φερτές ύλες (ξύλα και πέτρες) και έτσι δεν παρουσιάζει κάποιο περαιτέρω σπηλαιολογικό ενδιαφέρον. Όμως, η είσοδός της και όπως αυτή φαίνεται από το δρόμο, την κάνει αρκετά εντυπωσιακή!

Η εντυπωσιακή καταβόθρα

 

Με φόντο την καταβόθρα

  

Συνέχεια φτάνουν όλο και περισσότεροι ποδηλάτες

 

Ο δρόμος από τον οποίο ήρθαμε

 

Σε όλους προκαλεί δέος

 

Ο Μπάμπης ανεβαίνει το απότομο ύψωμα

 
Λίγο μετά περάσαμε ένα ρέμα που διέσχιζε τον δρόμο και συνεχίσαμε προς το σημείο που θα κάναμε την στάση και ήταν ο προορισμός μας, τις Λιβαδιές.

Το υπέροχο ρέμα

Νερά και δάσος. Ο τέλειος συνδυασμός

Η πορεία για τις Λιβαδιές ποίκιλε και είχε αρκετές ομαλές ανηφόρες αλλά και λίγες κατηφόρες. Μόνο τα τελευταία 5 χιλιόμετρα περίπου ήταν μία παρατεταμένη ανηφόρα και υψομετρικής διαφοράς 200 περίπου μέτρων που μας κούρασε αρκετά. Η δροσιά που συναντούσαμε σε κάθε σκιά ελάτου, η πηγή που συναντήσαμε στην διαδρομή και που ανάβλυζε κρύο νερό και η καταπληκτική θέα του Βαλορέματος, ήταν η ενέργεια που χρειαζόμασταν για να ξεπεράσουμε αυτή την δυσκολία.

Σε λίγη ώρα φτάναμε στο υπέροχο οροπέδιο των Λιβαδιών, όνομα και πράγμα.

Στο κυρίαρχο πράσινο....

 

...υπήρχαν και αρκετές χρωματικές πινελιές

 

Η κορυφή Γρεβενό...

 

...πιο γνωστή και από την ψηλότερη κορυφή του βουνού

 

Το κιόσκι με τις πηγές στις Λιβαδιές

 

Προς την κορυφή του Γρεβενού

 

Σύντομα ήρθε και ο Μπάμπης

 

Ήταν η ώρα να κάνουμε μία καλή στάση

 

Η λίμνη στις Λιβαδιές με φόντο το Γρεβενό....

...από τα πιο πολυφωτογραφημένα σημεία της Οίτης

 

Η λίμνη και στο βάθος τα λιβάδια...

...και συστάδες με έλατα προς την δυτική πλευρά του βουνού

 

Αλπικοί τρίτωνες, αμφίβιο των ορεινών λιμνών και νερόλακων

  

Και βέβαια ο κλασικός βάτραχος της λίμνης!

 

Απίστευτη εναλλαγή δέντρων και γυμνών πλαγιών

Εκτός από τις κίτρινες χρωματικές πινελιές...

 

...υπήρχαν και αυτά τα υπέροχα μωβ λουλούδια...

 

...που αιχμαλώτιζαν το βλέμμα.

 
Αφού ξεκουραστήκαμε για πολύ ώρα και αναπληρώσαμε τις δυνάμεις μας με ότι φαγώσιμο είχε ο καθένας μαζί του και με το κρύο νερό της πηγής, ξεκινήσαμε την ευχάριστη πλεον κατηφορική διαδρομή της επιστροφής.

Η πορεία που ακολουθήσαμε ήταν η ίδια με αυτή που κάναμε στον ερχομό μας μέχρι την Πυρά του Ηρακλέους. Από εκεί συνεχίσαμε διαφορετική πορεία μέχρι το χωριό Παύλιανη όπου και μας περίμενε το πούλμαν.

Στον Εθνικό Δρυμό της Οίτης

 

Έτοιμοι για την επιστροφή

 

Οι τελευταίες πόζες

 

Εμφανής η ψύχρα στα 1800 μέτρα παρόλη την ηλιοφάνεια

  

Ο Μπάμπης ξεκίνησε δυνατά!

Κατά την επιστροφή ξαναπεράσαμε από το ρέμα και βρήκαμε την ευκαιρία για να βγάλουμε μερικές ακόμα φωτογραφίες!!!

Σου 'ρχετε να βουτήξεις

Το ρέμα δεν ήταν βαθύ...

 

...αλλά ιδανικό για να κάνουμε τα παιχνίδια μας...

 

...με σχετική ασφάλεια χωρίς....

 

...να κινδυνεύσουμε να βραχούμε!!

Στο οροπέδιο στην περιοχή της καταβόθρας

 

Στο βάθος η κορυφή της Γκιώνας, Πυραμίδα

 

Κοντεύει πανσέληνος

 

Λίγο πριν φτάσουμε στα πρώτα σπίτια της Παύλιανης

 

Το ποδήλατο του Μπάμπη

Χαρακτηριστική πινακίδα μέσα στην Παύλιανη

Μία απίστευτα χαδιάρα σκυλίτσα...

 

...παρακάλαγε για χάδια...

...και δεν σε άφηνε αν δεν την χάϊδευες επαρκώς!

  

Η βραδιά με το φεγγάρι ήταν υπέροχη

Ακολούθησε το σχετικό τσιμούσι...

...κλείνοντας με το απαραίτητο γλυκό.

Στην συνέχεια επιβιβαστήκαμε στο πούλμαν και επιστρέψαμε πίσω στην Αθήνα αρκετά κουρασμένοι αλλά περισσότερο ικανοποιημένοι. Δεν είναι βέβαια τυχαίο πως οι περισσότεροι κοιμηθήκαμε σε όλη την διάρκεια του γυρισμού.

Η συνολική διαδρομή στην Οίτη

Ένα ακόμη πιο όμορφο Combo είχε τελειώσει επιβεβαιώνοντας ουσιαστικά αυτό που πάντα πίστευα. Πως οι χωμάτινες ορεινές διαδρομές είναι αυτό που αγαπώ περισσότερο!!!


Το track της διαδρομής σε μορφή gpx λήψη εδώ.

Το track της διαδρομής σε μορφή kml λήψη εδώ.