Πληροφορίες

Η φωτογραφία μου
Χαλάνδρι, Αττική, Greece

Αναγνώστες

Δευτέρα 26 Μαρτίου 2012

Καλώς ήρθατε....

Από τότε που ήμουν μικρός με γοήτευαν τα ταξίδια, οι βόλτες και οι εκδρομές. Τόσο πολύ  που, στεναχωριόμουν όταν φτάναμε στον προορισμό μας γιατί τέλειωνε η διαδρομή. Εγώ πάντα προτιμούσα την πορεία και την κίνηση, άσχετα με το μέρος που περνούσαμε. Οι εικόνες που έβλεπα τριγύρω μου, ήταν αυτό που πραγματικά με έκανε ευτυχισμένο.

Έτσι, είτε πηγαίνοντας στο χωριό του πατέρα μου με το τρένο, είτε βγαίνοντας στην γειτονιά μου για βόλτα με το ποδήλατο, αισθανόμουν κάθε φορά πως ξεκινούσε και μία καινούργια περιπέτεια. Μία αναζήτηση που μου έδινε την ευκαιρία να ανακαλύψω νέους δρόμους, να δω καινούργιες εικόνες και να ζήσω έντονα συναισθήματα.

Αργότερα ξεκίνησα τις βόλτες με το αυτοκίνητο, δίνοντάς μου την δυνατότητα να επισκεφθώ και μακρινότερα μέρη, που μέχρι τότε τα είχα μόνο ακουστά. Απόμακρες τοποθεσίες, ξεχασμένα χωριά, ορεινές διαδρομές, απομονωμένες παραλίες είχαν ανοιχτεί πια μπροστά μου και περίμεναν να τα επισκεφθώ.

Κάπου εκεί άρχισα τις ορεινές πεζοπορίες και την ορειβασία, ενώ λίγο αργότερα  ασχολήθηκα με την σπηλαιολογία. Τα ενδιαφέροντα  αυτά μου άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβάνομαι όλη μου την ζωή, και έγιναν σημείο αναφοράς για εμένα. Η μεγάλη μου αγάπη για τα βουνά, με έκανε να κοιτάζω πλέον προς τα επάνω, προς τους ορεινούς όγκους, λαχταρώντας πάντα να βρεθώ μέσα τους. 

Λίγα χρόνια αργότερα, όταν μπήκα στον κόσμο της μοτοσυκλέτας, συνειδητοποίησα πως όσα χρόνια και αν περάσουν, αυτό το δίτροχο όχημα πάντα θα με μεταφέρει στους προορισμούς μου. Και αυτό γιατί δεν είναι απλά ένα όχημα, αλλά η μηχανή που σε φέρνει σε άμεση επαφή με το περιβάλλον προσφέροντας απόλυτη αίσθηση της ελευθερίας. Έτσι με αυτήν έφτασα και στα τέσσερα σημεία της Ελλάδας, μέσα από ποικιλία δρόμων, αλλά και συνθηκών. 

Έτσι μέσα σε αυτό το blog, μπορείτε να βρείτε κείμενα και κυρίως φωτογραφίες από ποδηλατικές βόλτες, πεζοπορικές διαδρομές ορεινές και αστικές, μοτοσυκλετιστικά οδοιπορικά, εκδρομές με 4Χ4, αλλά και από διακοπές.

Καλές βόλτες!!!


Η πιο πρόσφατη δημοσίευση είναι: Πάρνηθα: Μον Παρνές - Αυλώνα

 

Ζήρια, πάνω από το Β' καταφύγιο




Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Πάρνηθα: Μον Παρνές - Αυλώνα

Πως μπορεί μία ορεινή πεζοπορική διαδρομή, την οποία έχεις κάνει πολλές φορές στο παρελθόν, να μοιάζει με πρωτόγνωρη; Η συνταγή είναι εύκολη και απλή! 

Παίρνεις έναν, δύο ή και παραπάνω φίλους με τους οποίους ξέρεις πως είναι ιδανικοί για τέτοια «μαγειρέματα», προσθέτεις μία μερίδα καλού καιρού, πασπαλίζεις με την κοινή λαχτάρα και όρεξη για περπάτημα, και όλα αυτά τα ανακατεύεις στο βουνό που προτιμάς. Το αποτέλεσμα δεν μπορεί να είναι κάτι λιγότερο από εξαίρετο!

Με τον Αντώνη (Metalaxe) και τον φίλο του Μάρκο, είχαμε να βρεθούμε από πέρυσι, στην πεζοπορία μας στο φαράγγι του Δημοσάρη και την κορυφή της Όχης. Φέτος αποφασίσαμε να κάνουμε την διάσχιση της Πάρνηθας από τους Θρακομακεδόνες μέχρι τον Αυλώνα, διαδρομή που περνάει από πολύ όμορφα αλλά και απομονωμένα μέρη του βουνού.

Η συνάντησή μου με τον Μάρκο έγινε το πρωί της Κυριακής στον σταθμό Ειρήνη του Ηλεκτρικού και με τον Αντώνη στο σταθμό του ΟΣΕ στις Αχαρνές. Από εκεί και οι τρεις μας με το ένα αυτοκίνητο φτάσαμε μέχρι το τελεφερίκ στους Θρακομακεδόνες, ενώ το άλλο θα το χρησιμοποιούσαμε στην επιστροφή μας, όταν θα γυρίζαμε από τον Αυλώνα με το τραίνο. 

Στην συνέχεια πήραμε την καμπίνα του τελεφερίκ και ανεβήκαμε μέχρι το "Μον Παρνές" γλιτώνοντας την μεγάλη ανάβαση στο βουνό.


Μόλις έχουμε ξεκινήσει
 
Είμαστε ακόμα χαμηλά
 

Κερδίζοντας σιγά-σιγά ύψος

 
Το ανέβασμα


Η θέα είναι πανοραμική
 
Στα βράχια κάτω δεξιά φάνηκε ένα αγριοκάτσικο!
 
Η καμένη περιοχή γύρω από το καζίνο
 
Φτάσαμε

Από το Μον Παρνές ακολουθήσαμε το καμένο μονοπάτι που πηγαίνει στο Μπάφι και από εκεί στη Μόλα μέσω του διάσελου των ψηλών κορυφών, και του πιο πυκνού ελατοδάσους της Πάρνηθας. Η  συγκεκριμένη περιοχή, αλλά και αυτή της ευρύτερης περιοχής της Μόλας, που έμειναν ευτυχώς απείραχτες από την μεγάλη φωτιά του 2007, είναι από τις πιο υγειής δασικές εκτάσεις σε σχέση με άλλες τοποθεσίες του βουνού καθώς ο βορινός προσανατολισμός τις ευνοεί ιδιαίτερα. Στο ξεκίνημα της πορείας μας επικρατούσε ελαφριά συννεφιά η οποία σε λίγη ώρα είχε αντικατασταθεί από έναν λαμπερό ήλιο.


Οι δύο ψηλές κορυφές. Θα περάσουμε ανάμεσα
 
Οι κορυφές Αέρας και Κυρά
 
Τα πρώτα βήματα
 
Ο νότιος Ευβοϊκός στο βάθος

 
Το καταφύγιο Μπάφι
 
Το καταφύγιο Φλαμπούρι στην ομώνυμη κορυφή

 
Φτάνοντας στο Μπάφι

 
Μετά τα καμένα ξανά σε δασωμένη περιοχή
 
Λίλιουμ
Για περισσότερες πληροφορίες για το Λίλιουμ Scilla bifolia, αλλά και για πολλά άλλα φυτά και λουλούδια της Αττικής γης, μπορείτε να βρείτε στο blog floraattica. 



 
Και ξανά πόζες!

 
Το Μπάφι μπροστά και στο βάθος το Καζίνο

 
Επικρατεί ελαφριά (ιδανική) συννεφιά
 
Τα όρια της καμένης περιοχής
 
Κατάβαση προς τη Μόλα σε χιονισμένο μονοπάτι

 
Το χιόνι περιορίστηκε για λίγο μόνο στα ψηλότερα υψόμετρα
 
Στο εκκλησάκι της Μόλας, τον Άγιο Πέτρο, κάναμε την πρώτη μας μικρή στάση για κολατσιό. Δεν καθυστερήσαμε πολύ και σύντομα βρισκόμασταν και πάλι στον δρόμο με κατεύθυνση αυτή τη φορά το μικρό λιβάδι στο Λοιμικό με το γνωστό εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου αλλά και το μικρό αρχαίο φρούριο στο παρακείμενο ύψωμα.


Ένα γρήγορο κολατσιό...

 
...για αναπλήρωση δυνάμεων!
 
Το εσωτερικό του Αγίου Πέτρου στη Μόλα

 
Έτοιμοι να συνεχίσουμε την πορεία μας

 
Κρόκος της Αττικής
Περισσότερες πληροφορίες για τον Κρόκο της Αττικής, αλλά και γιά άλλα λουλούδια και φυτά, μπορείτε να βρείτε στο blog florahellenica.


Το πρώτο ελάφι το συναντήσαμε στα μικρά ξέφωτα της Μόλας
 
Ένα από τα χαρακτηριστικά ξέφωτα στη Μόλα
 
Ακολουθήσαμε το μονοπάτι που κατευθύνεται στο Λοιμικό...

 
...το οποίο αποδείχτηκε ομαλό και πολύ σκιερό!
 
Έχουμε πλέον κατέβει αρκετά

 
Κρόκος
Περισσότερες πληροφορίες για τους κρόκους, αλλά και για πολλά άλλα λουλούδια και φυτά, μπορείτε να βρείτε στην ενημερωμένη ιστοσελίδα Florahellenica.


Στο λιβάδι του Λοιμικού...

 
...δύο ελάφια κάλπαζαν ανέμελα!


Ένα τμήμα περιοχής που διανύσαμε
     
Ο Άγιος Γεώργιος του Λοιμικού
 
Προς το αρχαίο φρούριο


Στο αρχαίο φρούριο, που έχει εξαιρετική θέα προς όλες τις κατευθύνσεις, κάναμε άλλη μία μικρή στάση. Το συγκεκριμένο σημείο είναι τόσο απομακρυσμένο από «τα πάντα», και η αύρα του, η θέα του και η ησυχία που επικρατεί εκεί, σε κάνουν να ηρεμείς, να ξεχνάς τις όποιες έννοιες και να έρχεσαι πιο κοντά με τον ίδιο σου τον εαυτό!


Φτάνοντας στο φρούριο

 
Πάνω στο φρούριο κοιτώντας προς τα βόρεια...

 
...τα βορειοανατολικά....
 
...τα νοτιοανατολικά...

 
...τα νότια...
 
...τα νοτιοδυτικά...

 
...τα δυτικά...
 
...και τα βορειοδυτικά!



Την  πανοραμική εικόνα από το φρούριο του Λοιμικού, σε μεγαλύτερη ανάλυση μπορείτε να την ανοίξετε εδώ.







Το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου και το ομώνυμο λιβάδι

 
Η ψηλότερη κορυφή της Πάρνηθας, Καραβόλα 1413μ.
 
Ο χιονισμένος κώνος της Δίρφυς στην κεντρική Εύβοια

 
Μικρή ξεκούραση στη σκιά των βράχων


Σε λίγη ώρα συνεχίσαμε την πεζοπορία μας βορειοανατολικά, προς το μικρό λιβάδι με τα δύο πηγάδια που είναι κόμβος μονοπατιών, με την μία κατεύθυνση να πηγαίνει προς τον Αυλώνα και την άλλη προς την Μαλακάσα. Από εκεί ακολουθήσαμε την πρώτη κατεύθυνση και το βορειοδυτικό μονοπάτι που οδηγεί στο λιβάδι και το ομώνυμο εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Η διαδρομή πλέον είχε περάσει σε χαμηλότερα υψόμετρα και οι θάμνοι με τα πεύκα ήταν τα κυρίαρχα φυτά, ενώ και η ζέστη ήταν περισσότερο αισθητή, αλλά όχι τόση που να έκανε την πεζοπορία μας δυσάρεστη.

 
Και πάλι στο μονοπάτι



Αρχίζουν να εμφανίζονται φυτά χαμηλότερου υψομέτρου
 
Στο λιβάδι με τα δύο πηγάδια






Το πηγάδι είναι γεμάτο με νερό...
 
...αλλά και σε διάφορα σημεία του λιβαδιού...

 
...αναβλύζει κρύο νερό...
 
...σχηματίζοντας μικρά ρυάκια!!



Το χαρακτηριστικό πέτρινο πηγάδι της περιοχής
 
Στα μικρά ξέφωτα πριν το λιβάδι του Αγίου Νικολάου
 
Το τοπίο, εδώ και ώρα, καλύπτεται με πεύκα και θάμνους
 
Η τρίτη και τελευταία μας στάση έγινε έξω από το εκκλησάκι του Αγίου Νικολάου. Είχαμε διασχίσει το μεγαλύτερο τμήμα του βουνού σχεδόν χωρίς να το καταλάβουμε. Σε λίγο θα βγαίναμε στον χωματόδρομο που σε μία περίπου ώρα θα μας έβγαζε στον Αυλώνα. Και όμως, ενώ είχαμε γεμίσει από υπέροχες εικόνες, όλο αυτό φάνταζε τόσο σύντομο. Είναι μία καλή ευκαιρία για να επαναληφθεί σύντομα!
 

Φτάνοντας στο ξωκλήσι
 
Τα πάντα είναι έντονα πράσινα

 
 

Το λιτό εσωτερικό της μικρής εκκλησίας

  
Μπλε και πράσινο
 

 
Σκαλισμένος σταυρός στην πέτρα πάνω από την πόρτα
 
Από τον Άγιο Νικόλαο συνεχίσαμε το κεντρικό μονοπάτι, που για λίγες εκατοντάδες μέτρα κινείται μέσα στην κοίτη ενός ξηροπόταμου, και σε λίγο βγήκαμε στον χωματόδρομο που οδηγεί από τον Αυλώνα στην περιοχή Βούντημα, ενώ από παρακλάδια του μπορεί κάποιος να πάει είτε προς τα Δερβενοχώρια, είτε προς την Φυλή. Εμείς βέβαια συνεχίσαμε προς την πόλη του Αυλώνα.



 
Σε παρακείμενο χοιροστάσιο...
 
...τα (πολύ) μικρά γουρουνάκια ακολουθούσαν τη μαμά τους!



Στο τέλος του μονοπατιού


Πινακίδα που δείχνει την αρχή του μονοπατιού




Η Δίρφυς


Κατηφορίζοντας προς τον Αυλώνα
 
Μικρή περιοδική λίμνη δίπλα στον δρόμο...

 
...που δημιουργήθηκε σε εγκαταλελειμμένο νταμάρι.
 
Η ψηλότερη βόρεια κορυφή της Πάρνηθας, το μεγάλο Αρμένι 759μ.



Ακολουθώντας ένα όμορφο μικρό μονοπάτι που μας "έκοψε" δρόμο



Μικρή αλλά εντυπωσιακή σπηλιά


Το άνοιγμά της είναι μεγάλο...


...αλλά δεν έχει καθόλου βάθος...
 
...ούτε και σταλακτιτικό υλικό...
 
...και έτσι δεν παρουσιάζει σπηλαιολογικό ενδιαφέρον!



 

Το εκκλησάκι της Αγίας Τριάδας πάνω από τον Αυλώνα...


...και το μικρό ξέφωτο μπροστά της.



Φτάνοντας στο χωριό
 
Ο νότιος Ευβοϊκός και η Δίρφυς



Μπήκαμε στην άσφαλτο
  
Επισήμανση!
 
Κρυμμένο πηγάδι!

 
Έντονο πράσινο
 
Η μπιγκόνια έχει καλύψει την κολόνα!
 
Φτάνοντας στον σιδηροδρομικό σταθμό του Αυλώνα, δεν χρειάστηκε να περιμένουμε ούτε 15 λεπτά, αφού το τραίνο της επιστροφής ήρθε πολύ γρήγορα. Σχεδόν το ίδιο γρήγορα φτάσαμε και στις Αχαρνές ενώ στη συνέχεια πήγαμε με το αυτοκίνητο που είχαμε αφήσει εκεί, στο πάρκινγκ του τελεφερίκ για να πάρουμε το άλλο αμάξι. Η διάσχιση της Πάρνηθας είχε ολοκληρωθεί.

Φαίνεται πως το OTT!! (Offroader Trekking Team), γνήσιο παιδί του www.offroader.gr έχει αρχίσει να γίνεται θεσμός. Ήδη μετρά δύο απόλυτα επιτυχημένες πεζοπορικές εκδρομές αφήνοντάς μας τις καλύτερες εντυπώσεις, τόσο από τα μέρη που επισκευθήκαμε όσο και από την παρέα μας που έδεσε πολύ δυνατά. Και δεν θα σταματήσει εδώ. Υπάρχουν στα σκαριά και άλλες πεζοπορικές διαδρομές, σε κοντινούς αλλά και πιο μακρινούς προορισμούς. Και βασικός μας στόχος, εκτός από την ίδια την εκδρομή είναι ένας. Να περνάμε όλοι όσο καλύτερα μπορούμε!


Το σύνολο της διαδρομής μας όπως φαίνεται στον χάρτη της ανοιχτής εφαρμογής openstreetmap:


 
...και στον χάρτη Topo Navigator της Ανάβασης:








Το ίχνος της διαδρομής μαζί με υψομετρικά και χιλιομετρικά στοιχεία, εμφανίζονται στην ιστοσελίδα που μπορείτε να ανοίξετε εδώ.


 Το track της διαδρομής σε μορφή gpx μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ.

 Το track της διαδρομής σε μορφή kml μπορείτε να το κατεβάσετε εδώ.