Ζήρεια – Διάσχιση Φλαμπουρίτσας

Μία από τις πιο ενδιαφέρουσες και όμορφες πεζοπορικές βόλτες που έχω κάνει ποτέ, είναι αυτή της διάσχισης του φαραγγιού της Φλαμπουρίτσας που βρίσκεται ανατολικά από το οροπέδιο της Ζήριας και δυτικά από τις κορυφές που αποτελούν τον όγκο της μικρής Ζήριας.

Η διαδρομή μέσα στο φαράγγι είναι ιδιαίτερα εύκολη ακόμα και για αρχάριο πεζοπόρο, και την μόνη δυσκολία που θα συναντήσει κάποιος, είναι στο τέλος του φαραγγιού κατά την έξοδό του από αυτό, αφού μέχρι να βγει στον δρόμο από τον οποίο θα επιστρέψει πίσω, θα πρέπει να ανέβει περίπου 400 μέτρα σε υψομετρική διαφορά και μάλιστα με αρκετά έντονη κλίση. Η επιστροφή μπορεί να γίνει, είτε από τον δρόμο που φτάνει στο οροπέδιο και συνεχίζει προς τα Άνω Τρίκαλα, είτε από μονοπάτι.

Το Σάββατο 31 Μαϊου 2009, πολύ ώρα πριν ξημερώσει, βρισκόμουν ήδη στην εθνική οδό με κατεύθυνση το Ξυλόκαστρο. Ήθελα να φτάσω στο σημείο που θα ξεκινούσα την πορεία μου, όσο γινόταν πιο νωρίς ώστε να μπορώ να καλύψω την οποιαδήποτε καθυστέρηση θα μπορούσε να μου τύχει. Από το Ξυλόκαστρο άρχισε ο ανηφορικός δρόμος που με οδήγησε πρώτα στους τρεις οικισμούς των Τρικάλων Κορινθίας, και λίγη ώρα μετά, στο σημείο όπου ξεκίνησα την διαδρομή μου, στο Βαρνεβό.

Η ημέρα έδειχνε ιδανική για πεζοπορία. Ο ήλιος έλαμπε δυνατά, τα πάντα τριγύρω ήσαν καταπράσινα από την προχωρημένη άνοιξη και η θερμοκρασία δεν θα μπορούσε να είναι πιο κατάλληλη.

Μετά από τις πρώτες φωτογραφίες, ξεκίνησα να περπατώ στο καλογραμμένο μονοπάτι που πρόβαλε μέσα στο ψηλό χορτάρι. Η πορεία ήταν ομαλή, στην αρχή σε ανοιχτή πλαγιά και μετά συνέχιζε μέσα σε δάσος. Σχεδόν από το ξεκίνημα άρχισε ήπια κατηφόρα που έφτασε μέχρι και το βαθύτερο σημείο του φαραγγιού, εκεί που κυλάει ένα υπέροχο ρέμα.

  

Καθ’ όλη την διάρκεια της κατάβασης μέχρι το ρέμα, η θέα που συναντάς σε διάφορα σημεία είναι μαγευτική. Έντονο και πλούσιο πράσινο, βουνοκορφές αλλά και αγριολούλουδα δημιουργούν ένα μοναδικής αξίας παζλ. Επίσης υπάρχουν σε αρκετά σημεία, πινακίδες που ενημερώνουν τον επισκέπτη για την χλωρίδα της περιοχής.

 

 

 
Φτάνοντας μέσα στο ρέμα είναι σα να μπαίνεις σε άλλη διάσταση. Η βλάστηση από τα πανύψηλα έλατα είναι τόσο πυκνή που δεν επιτρέπει σε καμία επίδοξη ηλιαχτίδα να περάσει. Η δροσερή υγρασία από το νερό σε κάνει να αισθάνεσαι πετακάθαρος και ξεδιψασμένος. Σπασμένα κλαδιά μπλεγμένα μεταξύ τους, έχουν δημιουργήσει φράγματα και μικρές λιμνούλες, ενώ σε άλλα σημεία το νερό κυλάει σε διάφορους ρυθμούς ανάλογα με τα εμπόδια που θα συναντήσει. Βέβαια δεν λείπουν και οι μικροί καταρράκτες που συμπληρώνουν την εικόνα με την δική τους «ηχητική» και οπτική πινελιά.

  

 

Η πορεία μέσα στο ρέμα είναι ελαφρώς ανηφορική, τόσο ώστε να μην κουράζεσαι καθόλου. Όσο ανέβαινα το μονοπάτι, το φαράγγι γινόνταν όλο και πιο πλατύ μέχρι που σε κάποιο σημείο το τοπίο ξεδιπλώνεται και δίνει την θέση του σε ένα μικρό οροπέδιο με δέντρα αρκετά διάσπαρτα. Από εκεί άρχισε η ανάβαση μέχρι τον χωματόδρομο που βρισκόταν αρκετά ψηλότερα από εμένα. 

Η κλίση στο συγκεκριμένο τμήμα του μονοπατιού είναι έντονη και η υψομετρική διαφορά αρκετή ώστε να χρειάζονται κάποιες στάσεις για ξεκούραση, αλλά και για φωτογραφίες αφού τα πλάνα που εμφανίζονται είναι υπέροχα. 

Βγαίνοντας στον χωματόδρομο τον ακολούθησα με πορεία προς το οροπέδιο της Ζήριας, και λίγο αργότερα συνέχισα σε μονοπάτι με την ίδια κατεύθυνση που στην πορεία της περνάει πάνω από το πολύ γνωστό σπήλαιο του Ερμή.  

 

Αργότερα το ίδιο μονοπάτι περνάει δίπλα από το χιονοδρομικό κέτρο της Ζήριας, όπου μπορεί κάποιος να σταματήσει εκεί την πορεία του εφ’ όσον έχει κανονίσει να τον παραλλάβει κάποιο μεταφορικό μέσο, ή να συνεχίσει το μονοπάτι όπως έκανα εγώ, με κατεύθυνση την κορυφή Γυμνό και στη συνέχεια το σημείο Βαρνεβό. 

Σε όλο αυτό το κομμάτι, το μονοπάτι κινείται κυρίως σε γυμνές πλαγιές με μικρά ανεβοκατεβάσματα εκτός από την ανάβαση στην κορυφή Γυμνό που ήταν λίγο περισσότερο κουραστική. Η θέα όμως που ανοιγόταν προς το φαράγγι της Φλαμπουρίτσας, τις Ψηλές κορυφές της Ζήρειας και της μικρής Ζήρειας αλλά και της ευρύτερης περιοχής, εκλήρωνε κάθε σταγόνα ιδρώτα που έτρεχε. 

 

 
Μετά την κορυφή Γυμνό άρχισε η κατηφόρα που σύντομα με έφερε στο σημείο που είχα ξεκινήσει την πεζοπορία μου, παίρνοντας μαζί μου, εκτός από αρκετές φωτογραφίες, και πολύ έντονες στιγμές και εικόνες στο μυαλό και την ψυχή μου. 

 Η κυκλική διαδρομή στην Φλαμπουρίτσα

Είναι αρκετά τα μονοπάτια που έχω περπατήσει στα Ελληνικά βουνά. Το κάθε ένα από αυτά έχει την δική του ομορφιά και χάρη. Το μονοπάτι της Φλαμπουρίτσας στην Ζήρια όμως, έχει κάτι το μοναδικό. Την συλλογική ομορφιά, που είναι σαν να πήρες τα ομορφότερα τμήματα τεσσάρων βουνών και να έφτιαξες ένα, μοναδικό. Και αυτό είναι μαγεία!!

Το track της διαδρομής σε μορφή gpx λήψη εδώ.

Το track της διαδρομής σε μορφή kml λήψη εδώ.