Μικρός γύρος της Πάρνηθας με ποδήλατο

Διάβαζα για καιρό στο ποδηλατικό forum του cyclist.gr, για κυκλικές διαδρομές στην περιοχή του πυρήνα της Πάρνηθας, και κατά πόσο είναι δυνατό αυτό να γίνει με την χρήση κάποιων από τα πολλά μονοπάτια που υπάρχουν στο βουνό. Είναι γεγονός, πως τα περισσότερα μονοπάτια που συνδέουν τις χαμηλές περιοχές με τα ψηλότερα τμήματα του βουνού, είναι αρκετά απότομα και η χρήση τους βολεύει μόνο για πεζοπορία ή για ζόρικο downhill.

Στις τελευταίες πεζοπορικές μου διαδρομές στο συγκεκριμένο βουνό, παρατηρούσα πιο από αυτά τα μονοπάτια θα μπορούσε να χρησιμεύσει ώστε να «κλείσει ο κύκλος» σε μία κυκλική πορεία με το ποδήλατο. Σε μία ανοιξιάτικη πορεία, αυτό το μονοπάτι εντοπίστηκε στην ανατολική πλευρά. Ο σχεδιασμός για το σύνολο της διαδρομής έγινε επί χάρτου και απέμεινε η πραγματοποίηση. Αυτή έγινε το Σάββατο 27 Σεπτεμβρίου, το πρωί.

 Φτάνοντας στους Θρακομακεδόνες

Έφτασα με το αμάξι μέχρι τους Θρακομακεδόνες, και συγκεκριμένα μέχρι την αρχή της οδού Θεσσαλονίκης. Το σημείο αυτό επιλέχτηκε ώστε στον τερματισμό να μην έχω καθόλου ανηφόρα. Ξεκίνησα την διαδρομή μου με κατεύθυνση προς το πάρκινγκ του τελεφερίκ από την ανατολική πλευρά του ρέματος της Χούνης και από τον δρόμο που περνά δίπλα από τις κατασκηνώσεις της Εθνικής Τράπεζας. Συνέχισα την πορεία μου από την άσφαλτο, μέχρι την τρίτη φουρκέτα όπου ξεκινάει και ο χωματόδρομος για τον Άγιο Γεώργιο στο Κεραμίδι, τον οποίο και ακολούθησα. 

Στον χωματόδρομο του ρέματος του Αγίου Γεωργίου

 

Η βατότητα του δρόμου είναι πολύ καλή

 

 

Το πευκοδάσος είναι πολύ πυκνό

Έχοντας κερδίσει λίγο ύψος
 

Στο βάθος η Πεντέλη 

 Στο ύψος του Αγίου Γεωργίου μπήκα για τα καλά στα καμμένα

Μισοκαμμένα έλατα

 

Τα 440 μέτρα ανάβασης μέχρι το Παλαιοχώρι ήταν σχετικά ομαλά, καθώς η κλίση «μοιράζεται» σε μεγάλο μήκος και έτσι δεν είναι απότομη. Σε όλη αυτή την διαδρομή διέσχισα το πυκνό δάσος του ρέματος του Αγίου Γεωργίου, αλλά λίγο πριν από το ομώνυμο ξωκλήσι, πέρασα στην περιοχή με τα καμμένα. Ιδίως φτάνοντας στο διάσελο της Κυράς αλλά και στον δρόμο κάτω από την κορυφή της, η έκταση της καμμένης περιοχής ξεδιπλώθηκε μπροστά μου, γεμίζοντάς με απελπισία. Όσο έβλεπαν τα μάτια μου προς την βόρεια και βορειοδυτική πλευρά της Πάρνηθας, ήταν καμμένο. 

 Συνέχισα με χαλαρούς ρυθμούς και σφυγμένη την καρδιά, στον δρόμο γύρω από την Κυρά μέχρι το Παλαιοχώρι και από εκεί πέρασα στον ασφαλτοστρωμένο, αλλά κλεισμένο πλέον, περιφερειακό δρόμο που κατευθύνεται προς την βορινή πλευρά του βουνού. Σε εκείνο το σημείο υπάρχει και το δασικό φυτώριο του δασαρχείου και του φορέα διαχείρισης της Πάρνηθας στο οποίο έχουν φυτευθεί σπόροι από δέντρα κεφαλληνιακής ελάτης (τα οποία συλλέχθηκαν από υγειή έλατα της Πάρνηθας), με σκοπό την ανάπτυξή τους και την μετέπειτα μεταφύτευσή τους στις καμμένες περιοχές. Μία μικρή ελπίδα για τις επόμενες γενιές. 

Το δασικό φυτώριο 

Πλούσια κόμη από τον καμμένο κορμό του πλάτανου

Λίγο μετά από την διασταύρωση του Πάνα, το καμμένο τοπίο ξαναδίνει επιτέλους τη θέση του στο δροσερό και πανέμορφο ελατοδάσος. Είχα περάσει πλέον τις ανηφόρες, και όλη η υπόλοιπη πορεία μου θα ήταν κατηφορική! Το τοπίο ήταν μαγικό καθώς εναλλασόταν από την απόλυτη ηλιοφάνεια, σε ομιχλώδη σκηνικά. Επίσης, καθ’ όλη την διάρκεια της βόλτας μου, δεν συνάντησα ούτε έναν άνθρωπο, παρά μόνο μία ελαφίνα με το μικρό της, κάνοντας την αίσθηση ηρεμίας και γαλήνης ακόμα πιο έντονη. 

Απότομη αλλαγή από τα καμμένα στα καταπράσινα
 

Η ελαφίνα και το μικρό της πιο πίσω 

 

Συνέχισα την διάσχιση όλης της βορινής πλευράς, περνώντας από την Μόλα όπου και έκανα μια καλή στάση, και λίγο αργότερα έφτασα στην διασταύρωση με τον χωματόδρομο για το Μεσιανό νερό το οποίο και ακολούθησα σχεδόν μέχρι το τέλος του. 

Στην πηγή της Μόλας 

Η ομίχλη έχει πυκνώσει 

Στην διασταύρωση για το Μεσιανό Νερό

 Στην διασταύρωση με το μονοπάτι για την πηγή Κορομηλιά

 

Ένα μικρό βάραθρο στην άκρη του δρόμου 

 Στην αρχή του μονοπατιού για τους Θρακομακεδόνες

Λίγο πριν το τέλος αυτού του δρόμου, «περνάει» το πεζοπορικό μονοπάτι που συνδέει το Μεσιανό νερό με τους Θρακομακεδόνες. Το συγκεκριμένο τμήμα του μονοπατιού ήταν αρκετά βατό και για ποδήλατα. Σε κάποια σημεία είχε αρκετή πέτρα, αλλά ήταν βατά, και σε κάποια άλλα ήταν λίγο δυσκολότερα που απλά κατέβηκα από τη σέλα του ποδηλάτου. Υπήρχαν βέβαια και σημεία εξαιρετικά με καλό πατημένο χώμα και μικρές ομαλές στροφές που δεν ήθελα να τελειώσουν. Οι κλίσεις ήταν απόλυτα ομαλές και δεν με δυσκόλεψαν σε κανένα σημείο.

Μέσα στο μονοπάτι...

...η διαδρομή είναι αρκετά ομαλή

 Στην διασταύρωση με το μονοπάτι για το Φλαμπούρι

 Προς το τέλος του μονοπατιού και λίγο πριν την έξοδο μου στον δρόμο, το μονοπάτι έχει αρκετή πέτρα και αναγκαστικά κατέβηκα από το ποδήλατο. Σε ένα ποσοστό 80% με 85% το μονοπάτι το διέσχισα καβάλα στο ποδήλατο ενώ η διάρκειά του ήταν περίπου μισή ώρα.

 Στην έξοδο του μονοπατιού

Από την εξόδου του μονοπατιού και μέχρι το σημείο που είχα αφήσει το αμάξι, απόλαυσα την μεγάλη και μακριά κατηφόρα μέσα από τον οικισμό των Θρακομακεδώνων, λαμβάνοντας και τις τελευταίες εικόνες θέας που ξανοίγονταν μπροστά μου.  

Κατηφορίζοντας προς το αμάξι 

 Τέλος διαδρομής

Η συνολική πορεία στον χάρτη

Ο κύκλος είχε κλείσει. Η διαδρομή ήταν υπέροχη (αν εξαιρέσεις την καμένη περιοχή) και μετά από 32 χλμ είχα δει το βουνό απ' όλες τις πλευρές.

Το track της διαδρομής σε μορφή gpx λήψη εδώ.

Το track της διαδρομής σε μορφή kml λήψη εδώ.