Εκδρομή στην Οίτη

Η πρώτη, ουσιαστική, εκδρομή εκτός δρόμου έγινε το Σαββατοκύριακο 20 & 21 Οκτωβρίου. Με παρέα κολητών φίλων, είχαμε κανονίσει να περάσουμε αυτό το διήμερο στο καταφύγιο της Οίτης και να κάνουμε χαλαρές βόλτες στους χωματόδρομους του υπέροχου αυτού βουνού. Οι βροχές όμως των τελευταίων ημερών, άλλαξαν λιγάκι το σκηνικό, όχι τόσο όμως, ώστε να μην διασκεδάσουμε.

Αφού πήραμε τα κλειδιά του καταφυγίου από την υπεύθυνη του ΕΟΣ Λαμίας, κατευθυνθήκαμε προς τα λουτρά Υπάτης. Εκεί συναντηθήκαμε και με τον φίλο Βασίλη που ήρθε από το Βόλο μαζί με την Χαρά και τον μικρό Σπύρο, οδηγώντας το SUZUKI VITARA. Στο NIVA ήμασταν τέσσερα άτομα, εγώ, η Ελισσάβετ, η Αλεξάνδρα και ο Μπάμπης, με όχι ιδιαίτερο φόρτωμα. Ο έταιρος της παρέας ήταν ο Κώστας με την Θέμις και τον μικρό Νικολάκη που ήρθε με το νέο του αμάξι, ένα FIAT SEDICI 4Χ4, το οποίο αποδείχτηκε πολύ μεγάλη έκπληξη!!

Ανηφορίζοντας τους δρόμους της Υπάτης προς Καστανιά, άρχισε το ψιλόβροχο ενώ μπαίνοντας στον χωματόδρομο έκανε την εμφάνισή της και η πυκνή ομίχλη. Στην αρχή τα πράγματα ήταν αρκετά εύκολα και βατά. Τα ρέματα που διασχίζουν τον δρόμο δεν τον είχαν καταστρέψει αφού δεν έχει κάνει πολλές δυνατές βροχές. Στις τελευταίες φουρκέτες πριν το καταφύγιο η παχιά λάσπη μας υπενθύμισε πως η εκδρομή δεν θα είναι και τόσο χαλαρή! Για το καταφύγιο υπάρχει ένας (αρκετά) κατηφορικός δρόμος 200 περίπου μέτρων ο οποίος ήταν μία «λασποθάλασσα». Οφείλω να ομολογήσω πως ζορίστηκα. Σκεφτόμουν πως αν κατέβαινα, δεν θα μπορούσα να ξανανέβω. Ο Βασίλης, ως πιο έμπειρος και ριψοκίνδυνος, χωρίς δεύτερη κουβέντα ήταν κάτω. Έτσι ακολούθησα κι εγώ και στη συνέχεια κι ο Κώστας με το Sedici!

Το Vitara του Βασίλη

Το ηρωικό Sedici του Κώστα

Το Niva μου

Τα σύννεφα μαζεύονται στις πλαγιές του βουνού...

...και είναι πολύ πυκνά, δημιουργώντας υπέροχες εικόνες

Το καταφύγιο της Οίτης

Έξω από το καταφύγιο

 Η βραδυά ήταν υπέροχη με τα σχετικά φαγητά, μπριζόλες, μακαρονάδες, κρασάκι, και πάνω απ' όλα η καλή ζεστή παρέα των κολητών φίλων.
Την επόμενη μέρα μας υποδέχτηκε ένα λαμπρός ήλιος με τα σύννεφα να σχηματίζουν ένα πέλαγο σε αρκετά χαμηλότερο υψόμετρο από εμάς. Το καλύτερο ξύπνημα.

Θέα από το καταφύγιο με τα σύννεφα χαμηλότερα

Στο εσωτερικό του καταφυγίου

Πρωινό ξύπνημα

Οι καλύτερες "φάτσες" της παρέας μας

Πρωινό, καθάρισμα του καταφυγίου και έτοιμοι για την συνέχεια της εκδρομής μας. Ο αρχικός σχεδιασμός της διαδρομής στόχευε την Παύλιανη αφού θα είχαμε διασχίσει όλο το βουνό. Πριν απ’ όλα όμως έπρεπε να βγούμε στον κεντρικό χωματόδρομο. Πρώτος έφυγε ο Βασίλης, μετά ο Κώστας με το SEDICI όπου και βγήκε άνετα και μετά εγώ. Έβαλα το 4Χ4 και το αργό και ξεκίνησα. Πως είναι τα ρυμουλκά πλοία που τραβάνε μεγάλα καράβια και δεν καταλαβαίνουν τίποτα; Αυτό ακριβώς αισθάνθηκα ανεβαίνοντας την λασπωμένη ανηφόρα. Εκεί πήρα μία μικρή ιδέα για το τι μπορεί να κάνει αυτό το αυτοκίνητο. Μικρή στάση στις Λειβαδιές για φωτογραφίες και συνέχεια προς Παύλιανη.

Στάση στις Λειβαδιές για φωτογραφίες

Ακόμα δεν έχουμε λασπωθεί!

Το ζεύγος...

...και όλη η παρέα

Η πηγή στις Λειβαδιές της Οίτης
 

Το Niva με φόντο το Γρεβενό

Η λάσπη σε όλη τη διαδρομή ήταν πολύ και σε μερικά σημεία ιδιαίτερα παχιά. Το αμάξι γλίστρησε αρκετές φορές, αλλά πάντα ελεγχόμενα και χωρίς να δώσει την αίσθηση ανασφάλειας. Στην καταβόθρα κάναμε άλλη μία στάση όπου ο Βασίλης έκανε τα παιχνίδια του στο ανάχωμα που βρίσκεται εκεί.

Το άνοιγμα της καταβόθρας

Στην καταβόθρα

Επίσκεψη στην είσοδο

Η εντυπωσιακή καταβόθρα της Οίτης

Ο βασίλης "παίζοντας"

           

Η συνέχεια ήταν σχετικά σύντομη και την ηλιοφάνεια την διαδέχτηκε σταδιακά η ομίχλη και το ψιλόβροχο.

Η βροχή μας συνόδευσε στην επιστροφή...

...σε όλη την διαδρομή

Στην Παύλιανη κάναμε στάση για φαγητό σε μία εξαιρετική ταβέρνα και ακολούθησε η επιστροφή σε χαλαρούς πλέον ρυθμούς.

Συμπέρασμα: το NIVA έχει απεριόριστες δυνατότητες που μπορείς να ανακαλύψεις σιγά σιγά. Η αίσθηση δύναμης ελέγχου και ασφάλειας που σου δίνει, σου ανοίγει μία άλλη πόρτα στο θέμα της οδήγησης.

Όσο πιο πολύ το μαθαίνεις, τόσο πιο πολύ θες να το οδηγείς!