Δεν μπορώ να φανταστώ τι μπορεί να έχει ο κάθε οδηγός τετρακίνητου οχήματος στο μυαλό του, όταν ξεκινάει με μία παρέα για να περάσει λίγες ημέρες στα βουνά. Αναζητεί δύσκολες διαδρομές για να τις ξεπεράσει μέσα από δεξιοτεχνική οδήγηση; Μήπως ψάχνει εύκολες διαδρομές για να πορευτεί απλά μέσα σ’ αυτές; Ή θέλει να βρεθεί με ωραίους ανθρώπους και να μοιραστεί μαζί τους ότι κάνει; Ίσως ακόμα, μπορεί να θέλει να βρεθεί μέσα σε υπέροχα τοπία και να τα ανακαλύψει;
Όποια και αν είναι η αναζήτηση του επίδοξου offroader, το σίγουρο είναι πως υπάρχει μία διοργάνωση που καλύπτει όλα τα παραπάνω μαζί. Και αυτή είναι η κάθε εκδρομή του Offroader.gr.
Η ΜΕΦΕ 2010 ήταν η δεύτερη εκδρομή μου με το Offroader.gr, η πρώτη ήταν το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Δυστυχώς λόγω ασθένειας χάσαμε την ΜΑΕ και αυτός ήταν ένας λόγος που δεν θα χάναμε με τίποτα την ΜΕΦΕ 2010.
Για εμένα και την Ελισσάβετ-Lindsay η εκδρομή ξεκίνησε την Πέμπτη το πρωί. Η συνάντηση με την υπόλοιπη ομάδα, τον Γιάννη Dr.Format, τον Βασίλη-Billy και την Ξένια έγινε στο σταθμό αυτοκινήτων Kazino που βρίσκεται λίγο πριν τα διόδια της Πελασγίας. Τα παιδιά είχαν ξεκινήσει από την Τετάρτη και διανυκτερεύσανε στις Θερμοπύλες. Μετά από ένα σύντομο καφέ, ξεκινήσαμε για την πρώτη χωμάτινη διαδρομή στην ανατολική πλευρά της Όθρυς που άρχιζε κοντά στο χωριό Γαβριανή.
Με τις δυνατές συνεχόμενες βροχές των προηγούμενων ημερών, υπολογίζαμε πως από την αρχή θα «πέφταμε» στα δύσκολα. Παρ’ όλα αυτά οι χωματόδρομοι ήταν με σχετικά λίγη λάσπη και σε κάποια σημεία αρκετά πετρώδεις. Τα τοπία αλλάζανε σταδιακά καθώς ανεβαίναμε σε υψόμετρο. Το σύννεφο γινότανε πυκνότερο και βεβαίως το κρύο εντονότερο. Κάπου εκεί στα 1.000 μέτρα αρχίσαμε να βλέπουμε, εκτός από τα έλατα, πολλά ου, το εντυπωσιακό δέντρο που με τα κλαδιά του στολίζουμε τα σπίτια μας τα Χριστούγεννα.
Η πορεία μας είχε κατεύθυνση το καταφύγιο της Όθρυς, όμως λίγα χιλιόμετρα πριν, και στο σημείο που βρίσκεται η Νεροσπηλιά, ο δρόμος είχε γκρεμιστεί! Αφού βγάλαμε τις σχετικές φωτογραφίες και θαυμάσαμε το μέρος, γυρίσαμε προς τα πίσω για να ακολουθήσουμε κυκλική πορεία.
Με μία σύντομη στάση στο χωριό Κοκκωτοί για λίγο τσίπουρο, ανηφορήσαμε τις πλαγιές του βουνού μέσα από όλο και αυξανόμενη ομίχλη. Φτάνοντας στο καταφύγιο επιδοθήκαμε στην, ομολογουμένως, δύσκολη διαδικασία ανάμματος της σόμπας!! Το βράδυ κύλησε υπέροχα με φαγητό, κουβέντα και πολύ χαβαλέ. Ο ύπνος ήταν ιδιαίτερα απολαυστικός.
Το πρωί της Παρασκευής ο καιρός ήταν ήδη πολύ καλύτερος. Κάναμε με τον Billy μία βόλτα γύρω από το καταφύγιο και βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες.
Μετά από ένα... «Αρμένικο» πρωινό, ξεκινήσαμε την βόλτα μας στους χωματόδρομους του κύριου όγκου της Όθρυς. Στην αρχή άνετοι πατημένοι χωματόδρομοι μέσα σε πανύψηλα έλατα και στην συνέχεια λιγότερο βατοί αλλά χωρίς πρόβλημα διάσχισης που κινούνταν άλλοτε ψηλότερα και άλλοτε χαμηλότερα στις πλαγιές του βουνού. Η θέα πάντα υπέροχη σε συνδιασμό με τα σύννεφα.
Η πορεία μας ήταν προς το χωριό Ανάβρα με τις υπέροχες πηγές και το πρότυπο περιβαλλοντικό πάρκο, παράδειγμα για πολλές μικρότερες αλλά και μεγαλύτερες πόλεις.
Αφού απολαύσαμε την βόλτα μας εκεί μέσα, συνεχίσαμε προς το χωριό Νεοχώρι και λίγο μετά ξαναμπήκαμε σε χωματόδρομο. Εκεί, και μέχρι που ξαναβγήκαμε στο χωριό Μελιταία περάσαμε από τα πιο δύσκολα κομμάτια όλης της εκδρομής. Αρκετή πέτρα και πολλή λάσπη στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής. Σε κάποιο σημείο εγώ κόλλησα σε μία νερολακούβα και σε άλλα τμήματα το NIVA πήγαινε «βάρκα – γυαλό»!! Και οι τρεις το ευχαριστηθήκαμε πολύ.
Από την Μελιταία συνεχίσαμε μέχρι την Λουτροπηγή που βρίσκεται πάνω από την τεχνιτή λίμνη Σμοκόβου όπου αφού φάγαμε στην ταβέρνα του χωριού, κατευθυνθήκαμε στα λουτρά Σμοκόβου και στο ξενοδοχείο που υπάρχει εκεί, για διανυκτέρευση.
Το ηλιόλουστο Σάββατο διασχύσαμε την δυτική Όθρυ από την Λουτροπηγή προς τα νότια μέχρι την Μακρακώμη. Όλος αυτός ο ορεινός όγκος εναλλάσεται με πολλές πλαγιές και άλλα τόσα ρέματα και αποτελείται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από φυλλοβόλα δέντρα. Αυτό σημαίνει πως τα χρώματα που αντικρύσαμε ήταν απερίγραπτα σε ομορφιά και ποικιλία. Η διαδρομή ήταν χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, εκτός από μερικά τοπικά σημεία που ήθελε λίγη προσοχή.
Στην Μακρακώμη κάναμε την σχετική στάση για μεζέδες – φαγητό – ξεκίλιασμα! και συνεχίσαμε με νοτιοδυτική πορεία προς το χωριό Γαρδίκι πάνω από τους ορεινούς όγκους της περιοχής δίνοντάς μας απεριόριστη θέα στα κοντινά αλλά και στα μακρυνότερα βουνά.
Από το Γαρδίκι ακολουθήσαμε πορεία προς την Γραμμένη Οξυά, μέσα από το εκπληκτικής ομορφιάς δάσος της Οξυάς, με τα φυλλοβόλα δέντρα να προβάλλουν, αυτήν την εποχή, μία πολύ μεγάλη γκάμα από την χρωματική παλέτα. Το συγκεκριμένο σημείο και η ομορφιά του, δεν μπορεί να αποδοθεί με καμία φωτογραφία.
Μικρή στάση στο καταφύγιο για ένα χαιρετισμό στο φύλακα Αλέξανδρο, και μετά συνέχεια προς την Γραμμένη Οξυά και μετά για την Λεύκα όπου μας περίμενε ο Γιώργος και η Αδαμαντία. Για εμένα και την Ελισσάβετ ήταν πολύ ευχάριστη αυτή η συνάντηση, αφού είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε δύο υπέροχους ανθρώπους με πολλές ευαισθησίες.
Το πρωί της Κυριακής συνεχίσαμε προς την Αρτοτίνα και από εκεί πήραμε τον δασικό δρόμο που, μέσα από την θέση «Σταυρός» Βαρδουσίων, σε υψόμετρο 1.750 μέτρων πηγαίνει στον Αθανάσιο Διάκο στην ανατολική πλευρά του βουνού. Ο δρόμος ήταν ιδιαίτερα βατός παρ’ όλο το υψόμετρο και το αλπικό τοπίο ήταν μία όμορφη και άγρια αλλαγή σε σχέση με ότι είχαμε δει μέχρι εκείνη την στιγμή.
Στον Αθανάσιο Διάκο κάναμε στάση για φαγητό και παγωτό στην γνωστή ταβέρνα της πλατείας.
Η συνέχεια της πορείας μας ήταν προς την Στρώμη από τον χωματόδρομο που βγάζει στην γέφυρα Νταού πάνω από το Αρκουδόρεμα. Διαδρομή η οποία αποδείχτηκε πολύ όμορφη και χωρίς καμία δυσκολία. Στην Στρώμη μπήκαμε στο ελατοδάσος της Γκιώνας και κατευθυνθήκαμε μέχρι την Καλοσκοπή από τον βατό χωματόδρομο. Άλλη μία μικρή αλλά όμορφη χωμάτινη διαδρομή κάναμε λίγο μετά από την Καλοσκοπή μέχρι πριν το σημείο «51» του δρόμου Άμφισσας – Μπράλου. Από εκεί, μέσω Γραβιάς – Τιθορέας – Θήβας επιστρέψαμε και πάλι στην Αθήνα.
Η ΜΕΦΕ 2010 μόλις είχε τελειώσει. Και η εμπειρία που αποκομίσαμε ήταν ιδιαίτερα πλούσια σε αισθήματα και εικόνες. Οι τοποθεσίες που διασχύσαμε είναι μερικοί από τους κρυφούς θησαυρούς της Ελληνικής φύσης, που για να σου «δωθούν» θα πρέπει να βγεις από την πεπατημένη οδό, την άσφαλτο και τον τουριστικό χωματόδρομο, και να μπεις παραμέσα, εκεί που δεν φτάνουν τα φώτα του «πολιτισμού».
Όμως ο πραγματικός πλούτος και η μεγάλη επιτυχία της εκδρομής, είναι το μοίρασμά της με ανθρώπους που αντιλαμβάνονται την φύση και την επαφή με αυτήν, με τα ίδια συναισθήματα. Προφανώς, όσοι έχετε κάνει εκδρομές με τα παιδιά από το Offroader.gr και το 4Χ4Εκδρομές, καταλαβαίνεται τι ακριβώς εννοώ. Οι υπόλοιποι θα πρέπει να το βάλετε στο πρόγραμμά σας για την επόμενη εκδρομή!
Γιάννη Dr.Format, Βασίλη Billy, Ξένια, Γιώργο Tzan και Αδαμαντία, εγώ και η Ελισσάβετ σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας δώσατε την ευκαιρία να μοιραστούμε όλη αυτή την ομορφιά.
Και στα επόμενα...
Όποια και αν είναι η αναζήτηση του επίδοξου offroader, το σίγουρο είναι πως υπάρχει μία διοργάνωση που καλύπτει όλα τα παραπάνω μαζί. Και αυτή είναι η κάθε εκδρομή του Offroader.gr.
Η ΜΕΦΕ 2010 ήταν η δεύτερη εκδρομή μου με το Offroader.gr, η πρώτη ήταν το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. Δυστυχώς λόγω ασθένειας χάσαμε την ΜΑΕ και αυτός ήταν ένας λόγος που δεν θα χάναμε με τίποτα την ΜΕΦΕ 2010.
Για εμένα και την Ελισσάβετ-Lindsay η εκδρομή ξεκίνησε την Πέμπτη το πρωί. Η συνάντηση με την υπόλοιπη ομάδα, τον Γιάννη Dr.Format, τον Βασίλη-Billy και την Ξένια έγινε στο σταθμό αυτοκινήτων Kazino που βρίσκεται λίγο πριν τα διόδια της Πελασγίας. Τα παιδιά είχαν ξεκινήσει από την Τετάρτη και διανυκτερεύσανε στις Θερμοπύλες. Μετά από ένα σύντομο καφέ, ξεκινήσαμε για την πρώτη χωμάτινη διαδρομή στην ανατολική πλευρά της Όθρυς που άρχιζε κοντά στο χωριό Γαβριανή.
 |
| Τα πρώτα τμήματα της διαδρομής |
 |
| Η ομορφιά φάνηκε από νωρίς |
Με τις δυνατές συνεχόμενες βροχές των προηγούμενων ημερών, υπολογίζαμε πως από την αρχή θα «πέφταμε» στα δύσκολα. Παρ’ όλα αυτά οι χωματόδρομοι ήταν με σχετικά λίγη λάσπη και σε κάποια σημεία αρκετά πετρώδεις. Τα τοπία αλλάζανε σταδιακά καθώς ανεβαίναμε σε υψόμετρο. Το σύννεφο γινότανε πυκνότερο και βεβαίως το κρύο εντονότερο. Κάπου εκεί στα 1.000 μέτρα αρχίσαμε να βλέπουμε, εκτός από τα έλατα, πολλά ου, το εντυπωσιακό δέντρο που με τα κλαδιά του στολίζουμε τα σπίτια μας τα Χριστούγεννα.
 |
| Πάρα πολλά ου! |
 |
| Γεμάτο κατακόκκινους καρπούς |
Η πορεία μας είχε κατεύθυνση το καταφύγιο της Όθρυς, όμως λίγα χιλιόμετρα πριν, και στο σημείο που βρίσκεται η Νεροσπηλιά, ο δρόμος είχε γκρεμιστεί! Αφού βγάλαμε τις σχετικές φωτογραφίες και θαυμάσαμε το μέρος, γυρίσαμε προς τα πίσω για να ακολουθήσουμε κυκλική πορεία.
 |
| Στη Νεροσπηλιά |
 | |||||||||
| Τα νερά είναι πολλά |
 |
| Περνάμε όμορφα |
 |
| Τοπίο στην ομίχλη |
 |
| Ο Billy είναι η ψυχή της εκδρομής |
 | ||||||||||||||
Ο γκρεμισμένος δρόμος  |
 |
Οι πρώτες λάσπες στα οχήματά μας     |
 |
| Λίγο χαμηλότερα κάναμε στάση για σούπα |
Με μία σύντομη στάση στο χωριό Κοκκωτοί για λίγο τσίπουρο, ανηφορήσαμε τις πλαγιές του βουνού μέσα από όλο και αυξανόμενη ομίχλη. Φτάνοντας στο καταφύγιο επιδοθήκαμε στην, ομολογουμένως, δύσκολη διαδικασία ανάμματος της σόμπας!! Το βράδυ κύλησε υπέροχα με φαγητό, κουβέντα και πολύ χαβαλέ. Ο ύπνος ήταν ιδιαίτερα απολαυστικός.
 |
Προετοιμασία βραδυνού στο καταφύγιο της Όθρυς     |
 |
| «Κατανάλωση» του βραδυνού! |
 |
| Το «διαστημικό» φως μας! |
Το πρωί της Παρασκευής ο καιρός ήταν ήδη πολύ καλύτερος. Κάναμε με τον Billy μία βόλτα γύρω από το καταφύγιο και βγάλαμε αρκετές φωτογραφίες.
 |
| Νεαρά έλατα δείχνουν την υγεία του δάσους |
 |
Μετά από ένα... «Αρμένικο» πρωινό, ξεκινήσαμε την βόλτα μας στους χωματόδρομους του κύριου όγκου της Όθρυς. Στην αρχή άνετοι πατημένοι χωματόδρομοι μέσα σε πανύψηλα έλατα και στην συνέχεια λιγότερο βατοί αλλά χωρίς πρόβλημα διάσχισης που κινούνταν άλλοτε ψηλότερα και άλλοτε χαμηλότερα στις πλαγιές του βουνού. Η θέα πάντα υπέροχη σε συνδιασμό με τα σύννεφα.
 |
| Το μνημείο της πτώσης του στρατιωτικού αεροπλάνου το 1991 |
 |
Θέα από το μνημείο  |
 |
Οι χωματόδρομοι που ακολουθήσαμε περνούσαν από πλαγιές και κορυφές     |
 |
| Απαγόρευση διέλευσης στο κορφοβούνι!! |
 |
Τοπικά μάζευε πολύ ομίχλη   |
 |
| Πλησιάζοντας στην Ανάβρα |
Η πορεία μας ήταν προς το χωριό Ανάβρα με τις υπέροχες πηγές και το πρότυπο περιβαλλοντικό πάρκο, παράδειγμα για πολλές μικρότερες αλλά και μεγαλύτερες πόλεις.
 |
| Τοπίο μαγικό |
 | ||||||
| Μέσα στο πάρκο των πηγών της Ανάβρας |
 |
| Νερά, δάσος και χρώματα |
 |
| Τα παιδία παίζει |
 |
| Σούζες από μικρός |
 |
| Συζήτηση υψηλού επιπέδου |
Αφού απολαύσαμε την βόλτα μας εκεί μέσα, συνεχίσαμε προς το χωριό Νεοχώρι και λίγο μετά ξαναμπήκαμε σε χωματόδρομο. Εκεί, και μέχρι που ξαναβγήκαμε στο χωριό Μελιταία περάσαμε από τα πιο δύσκολα κομμάτια όλης της εκδρομής. Αρκετή πέτρα και πολλή λάσπη στο μεγαλύτερο μέρος της διαδρομής. Σε κάποιο σημείο εγώ κόλλησα σε μία νερολακούβα και σε άλλα τμήματα το NIVA πήγαινε «βάρκα – γυαλό»!! Και οι τρεις το ευχαριστηθήκαμε πολύ.
 |
| Τμήμα της διαδρομής. Τα υπόλοιπα κομμάτια δεν είχα χρόνο να τα βγάλω φωτογραφία αφού προσπαθούσα να κρατήσω ίσιο το αμάξι |
 |
| Με το τέλος των χωμάτινων περασμάτων της ημέρας |
Από την Μελιταία συνεχίσαμε μέχρι την Λουτροπηγή που βρίσκεται πάνω από την τεχνιτή λίμνη Σμοκόβου όπου αφού φάγαμε στην ταβέρνα του χωριού, κατευθυνθήκαμε στα λουτρά Σμοκόβου και στο ξενοδοχείο που υπάρχει εκεί, για διανυκτέρευση.
Το ηλιόλουστο Σάββατο διασχύσαμε την δυτική Όθρυ από την Λουτροπηγή προς τα νότια μέχρι την Μακρακώμη. Όλος αυτός ο ορεινός όγκος εναλλάσεται με πολλές πλαγιές και άλλα τόσα ρέματα και αποτελείται σχεδόν εξ’ ολοκλήρου από φυλλοβόλα δέντρα. Αυτό σημαίνει πως τα χρώματα που αντικρύσαμε ήταν απερίγραπτα σε ομορφιά και ποικιλία. Η διαδρομή ήταν χωρίς ιδιαίτερες δυσκολίες, εκτός από μερικά τοπικά σημεία που ήθελε λίγη προσοχή.
 |
| Η μικρή παιχνιδιάρα σκυλίτσα στα λουτρά Σμοκόβου |
 |
| Ένα τμήμα της λίμνης Σμοκόβου |
 |
| Μικρή στάση σε ένα ποταμάκι |
 |
| Ευκαιρία για ένα μπάνιο της Σούσι |
 |
Θέα προς την Οίτη       |
 |
| Κατηφορίζοντας προς την Μακρακώμη |
Στην Μακρακώμη κάναμε την σχετική στάση για μεζέδες – φαγητό – ξεκίλιασμα! και συνεχίσαμε με νοτιοδυτική πορεία προς το χωριό Γαρδίκι πάνω από τους ορεινούς όγκους της περιοχής δίνοντάς μας απεριόριστη θέα στα κοντινά αλλά και στα μακρυνότερα βουνά.
 |
| Μεσημεριανή σιέστα |
 |
| Το μαγαζάκι με τους καταπληκτικούς μεζέδες |
 |
| Τα βουνά που περάσαμε τις προηγούμενες ημέρες |
Από το Γαρδίκι ακολουθήσαμε πορεία προς την Γραμμένη Οξυά, μέσα από το εκπληκτικής ομορφιάς δάσος της Οξυάς, με τα φυλλοβόλα δέντρα να προβάλλουν, αυτήν την εποχή, μία πολύ μεγάλη γκάμα από την χρωματική παλέτα. Το συγκεκριμένο σημείο και η ομορφιά του, δεν μπορεί να αποδοθεί με καμία φωτογραφία.
 |
| Φτάνοντας στο δάσος της Οξυάς |
 |
| Η ώρα του δειλινού |
 |
| Όλοι βγάζουμε όσες περισσότερες φωτογραφίες μπορούμε |
 |
| Δάσος μοναδικής ομορφιάς |
 |
| Ο απόλυτος συνδιασμός φυλλοβόλων και κωνοφόρων δέντρων |
 |
| Τα Βαρδούσια από το καταφύγιο της Γραμμένης Οξυάς |
Μικρή στάση στο καταφύγιο για ένα χαιρετισμό στο φύλακα Αλέξανδρο, και μετά συνέχεια προς την Γραμμένη Οξυά και μετά για την Λεύκα όπου μας περίμενε ο Γιώργος και η Αδαμαντία. Για εμένα και την Ελισσάβετ ήταν πολύ ευχάριστη αυτή η συνάντηση, αφού είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε δύο υπέροχους ανθρώπους με πολλές ευαισθησίες.
 | |||||
Η Λεύκα το πρωί της Κυριακής      |
 |
| Κάποιοι υπέροχοι κάτοικοι του χωριού |
 |
| Μη μου βγάζεις γλώσσα!! |
Το πρωί της Κυριακής συνεχίσαμε προς την Αρτοτίνα και από εκεί πήραμε τον δασικό δρόμο που, μέσα από την θέση «Σταυρός» Βαρδουσίων, σε υψόμετρο 1.750 μέτρων πηγαίνει στον Αθανάσιο Διάκο στην ανατολική πλευρά του βουνού. Ο δρόμος ήταν ιδιαίτερα βατός παρ’ όλο το υψόμετρο και το αλπικό τοπίο ήταν μία όμορφη και άγρια αλλαγή σε σχέση με ότι είχαμε δει μέχρι εκείνη την στιγμή.
 |
| Κάπου εκεί φτάσαμε τα 80.000 χλμ! |
 |
| Φτάνοντας στα Μουσουνιώτικα λιβάδια |
 |
| Με θέα την Πλάκα και το Γιδοβούνι |
 |
| Στο βάθος τα Σκόρδα Πιτιμάλικου |
 |
| Το καταφύγιο του Πεζοπορικού |
 |
| Οι εντυπωσιακές πλαγιές των Βαρδουσίων |
 |
| Τα νερά στην άκρη του δρόμου είχαν παγώσει |
Στον Αθανάσιο Διάκο κάναμε στάση για φαγητό και παγωτό στην γνωστή ταβέρνα της πλατείας.
 |
| Τσίκνα!! |
Η ΜΕΦΕ 2010 μόλις είχε τελειώσει. Και η εμπειρία που αποκομίσαμε ήταν ιδιαίτερα πλούσια σε αισθήματα και εικόνες. Οι τοποθεσίες που διασχύσαμε είναι μερικοί από τους κρυφούς θησαυρούς της Ελληνικής φύσης, που για να σου «δωθούν» θα πρέπει να βγεις από την πεπατημένη οδό, την άσφαλτο και τον τουριστικό χωματόδρομο, και να μπεις παραμέσα, εκεί που δεν φτάνουν τα φώτα του «πολιτισμού».
Όμως ο πραγματικός πλούτος και η μεγάλη επιτυχία της εκδρομής, είναι το μοίρασμά της με ανθρώπους που αντιλαμβάνονται την φύση και την επαφή με αυτήν, με τα ίδια συναισθήματα. Προφανώς, όσοι έχετε κάνει εκδρομές με τα παιδιά από το Offroader.gr και το 4Χ4Εκδρομές, καταλαβαίνεται τι ακριβώς εννοώ. Οι υπόλοιποι θα πρέπει να το βάλετε στο πρόγραμμά σας για την επόμενη εκδρομή!
Γιάννη Dr.Format, Βασίλη Billy, Ξένια, Γιώργο Tzan και Αδαμαντία, εγώ και η Ελισσάβετ σας ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας δώσατε την ευκαιρία να μοιραστούμε όλη αυτή την ομορφιά.
Και στα επόμενα...
